من برگشتتتتتتتتتم!!:)))

*این امتحانای لعنتی بالاخره تموم شد و اصلاً مهم نیست که خوب از پسشون براومدم یا نه مهم اینه که بالاخره تموم شد و الان یه نفس راحت میکشم خیلی مسخرست اما هنوز بعد ازینهمه سال حس و حال من بعد از امتحانا اینجوریه! احساس آزادی میکنمو هزارتا برنامه ی تشویقی واسه خودم میذارم! مثلاً تصمیم گرفتم هفته ی بعد برم استخر و دوباره کلاسای بدمینتونمو ادامه بدم. البته خرید که تو صدر این برنامه ها قرار داره

*صبح ساعت 8 تا 10 امتحان داشتم و امروز رو کلاً مرخصی گرفته بودم. بعد از امتحان دیدم بهترین فرصته که برم پیش دکترم. ماه پیش که خواستم برم ایران نبود . دکتر همیشه سرش شلوغه اما ایندفعه رو من شانس آوردمو از بند پ استفاده کردمو بدون وقت قبلی با دستیارش هماهنگ کردمو رفتم. ساعت 10:30 رسیدم . دکتر 5 تا آندوسکوپی داشت و تازه ساعت 1 وقت شد که من برم داخل.دیگه حسابی سردرد گرفته بودم. نمیدونم کدومتون آندوسکوپی رو تجربه کردین ،خیلی خیلیییییییی وحشتناکه دکتر معاینم کرد و گفت که مشکل معدم خدا رو شکر دیگه حل شده و اما سر دردم هیچوقت کامل خوب نمیشه و باید باهاش مدارا کنم، فقط نباید عصبی شم و یا تو محیطای پر سر و صدا و شلوغ یا جاهای آلوده و کثیف باشم. نور آفتاب و خستگی و گرسنگی هم برام مضره! بعد بهش میگم آقای دکتر با کاری که من دارم دوری از بیشتر این چیزایی که گفتیین غیر ممکنه. راستی دکتر جونم ازم پرسید ازدواج کدم یا نه؟ منم گفتم: نوچ. دکی هم گفت: اگه ازدواج کنی همه چی درست میشه!
دیگه داروهامو نوشت و منم شاد و شنگول تشکر و خداحافظی کردمو رفتم بانک تا یکسری کار بانکی داشتم که اونا رو انجام دادم و برگشتم خونه. یه کوشولو ناهار خوردمو بهد از خستگی بیهوش شدم تا الان که بیدار شدمو گفتم بیام یه سر به این وبلاگ بینوا و دوست جونیام بزنم

*فردا میشه دقیقاً یک ماه که سیبمو ندیدم. همش تقصیر این امتحاناست، هر دومون امتحان داشتیمو اصلاً فرصت نشد که همدیگرو ببینیم. خیلییییییییی دلم واسش تنگ شده.

*دوست جونیای عزیزم به شدت این روزا به دعاها و انرژی مثبتون نیاز مندم.

خدانوشت: خدا جونم فکر نکن حواسم نیست که تو داری کمکم میکنیا، به خودت قسم قدر تموم این خوبیاتو میدونم و خیلی خیلییییییییی دوستت دارم