*تمام روزهام شدن مثل هم! صبح بیدار میشم میرم سرکار تا بعد از ظهر که برمیگردم خونه. سرکار که هیچ خبری نیستو همش کارای تکراری انجام میدیم، خونه هم که میام یه چیزی میخورم و میشینم پای نت و شروع میکنم وبلاگ گردی

بعدشم که دیگه از خستگی همونجا غش میکنم و تا افطار میخوابم

نه که خیلی میتونم روزه بگیرم پررو پررو پا میشم و همراه مامانینا افطار میکنم

از سریالای ماه رمضونم فقط جراحتو میبینم، بقیش به لعنت خدا هم نمی ارزه. خلاصه از اول ماه رمضون برنامه ی هر روز من اینه، تازشم تو این مدت اصلاً نتونستم سیب جونمو ببینم، آخه اون روزه میگیره و از طرفی هم هوا خیلی گرمه منم دلم نمیاد دهن روزه تو این گرما بکشونمش بیرون، بعد افطارم که خب خیلی دیر میشه و اصلاً نمیشه بریم، ههههههههی چی کار میشه کرد؟ مجبوریم تحمّل کنیم دیگه 

*بعد از ظهری که داشتم برمیگشتم خونه نینا بهم زنگ زده میگه آنی من و فافا با تور میخوایم بریم دبی، کاراتو جور کن که بریم! بعد من در حالی که این شکلی شدم بهش میگم آخه نینا مگه دبی همین بغله که میگی کاراتو جور کن بریم؟ بر فرض مثال مامان و بابام راضی شدن که من بیام اما سیب جونم صد سال نمیذاره که من بیام، تازشم آخه من بدون سیب جونم چه جوری بیام ؟ میدونم که بهم خوش نمیگذره، خلاصه نینا کلی بهم بد وبیراه گفت و قطع کرد

سیب نوشت:آهای آقای سیب دلم خیلی خیلی واست تنگ شده، یادت باشه قول دادی جبران کنیا!