این روزهای من.......

بالاخره ترم تابستونیم تموم شدو دیروز امتحانمو دادم، خداییش این درسو خیلی خیلی خوب یاد گرفتم و سر کلاس تنها کسی بودم که همیشه میرفتم پا تخته و تمرینارو حل میکردم، حتی جلسه ی آخر استاد اسممو پرسید(هیچوقت حضور و غیاب نمیکرد)و گفت باید 20 شی. اما امتحان دیروز به قدری سخت بود که هم وقت کم آوردم و نرسیدم همشو حل کنم هم بعضیاش اصلاً به جواب درست نمیرسید. فکر کنم 13،14 شم حالا خدا کنه استاد منو یادش باشه و لااقل به خاطر تمرینایی که سرکلاس حل کردم برگمو خوب صحیح کنه.

دیروز بعد از امتحان چون به رئیسمون قول داده بودم که برمیگردم با اینکه 1 ساعت و نیم طول کشید تا برسم ولی رفتم تا دفعه ی بعدم اگه باز مرخصی خواستم بهم بده. 3 روزی که سرکار نرفتم واقعاً خوب بود. میدونید چیه ؟ اینکه مرخصی بگیری حتی اگه تو خونه باشی و امتحان داشته باشی خیلی بهم مزه میده، وقتی به این فکر میکنم که الان همه سرکارن و من تو خونه ام و وقتم واسه خودمه خیلی لذت میبرم. برعکس تعطیلات رسمی اصلاً بهم خوش نمیگذره که بخوام تو خونه بمونم؛ حتماً باید بریم جایی.

داشتم چی میگفتم؟ آهان رفتم سرکار و 2 ساعت بعدم تعطیل شدیم و زودی اومدم خونه و یه ناهار هول هولکی خوردم و سریع حاضر شدم رفتم باشگاه. 3 جلسه واسه امتحانام نرفته بودم و خیلی دلم واسه بدمینتون بازی کردن تنگ شده بود. تو باشگاه هم منو نینا خودمون خفه کردیمو با اینکه همه رفتن ما 1 ساعت بیشتر موندیمو حسابی تمرین کردیم، الانم دست راستم درد میکنه

خب از سیب جونم چه خبر؟ هیچی الان دقیقاً 2 هفتس که همدیگرو ندیدیم یعنی نشد که ببینیم و امروزم با خانوادش رفتن شهرستان عروسی پسر عمش. دلم خیلی خیلی واسش تنگ شده.

راستش خسته شدم ازینکه هرکی منو میبینه میپرسه چه خبر؟ چیکار کردین؟ یا بجنبین دیگه سریع تمومش کنیین. بابا به خدا اگه دست ما بود الان سر خونه زندگیمون بودیم اما اینبار نمیخوایم با عجله اقدام کنیم. یه سری کارا هست که حتماً باید انجامش بدیم. ما که این همه صبر کردیم 3،4 ماهم روش.

خدانوشت: خدا جونم تنها امیدمون تویی. تنهامون نذار......